از چراغ سبز امیرپاشا به تراكتوریها تا تقدیر وی از هواداران
دو شرط امیر برای ماندن در تبریز: بازیكنانی كه میخواهم حفظ شوند؛ بازیكنان مورد نظرم جذب شوند
امیر قلعه نوعی سرمربی تیم تراكتورسازی كه پس از بازی مقابل فولاد برای رسیدن به پرواز عجله داشت در جمع خبرنگاران حاضر شد و گفت: من به این مردم خوب و با صفا افتخار می كنم كه امسال و سال گذشته ما را تنها نگذاشتند و باید آسیا به تیم ما افتخار كند.
وی ادامه داد: تیم فولاد خوزستان با بازیكنان جوانی كه داشت توانست نتیجه ی خوبی بگیرد و ما هم پس از فشارهای روانی بر تیم توانستیم نتیجه مطلوب را بگیریم كه خداوند در این راه ما را كمك كرد.
سرمربی تراكتورسازان افزود: از همه مهمتر خوشحالی مردم بود و ما تا فردا خوشحالی داریم و از فردا باید به مسابقه بعدی فكر كنیم تا با پیروزی مقابل راه آهن معادلات جدول را بر هم بزنیم.
قلعه نوعی در خصوص گل مشكوك تیمش خاطرنشان كرد: من در مورد داوری اظهار نظر نمی كنم ولی فكر می كنم گل ما سالم بود و داور به اشتباه آفساید اعلام كرد.
امیر قلعه نوعی در پاسخ به خواسته هواداران تراكتور مبنی بر ماندن وی برای سال آینده گفت: من اگر لیاقت داشته باشم در تراكتور خواهم ماند ولی برای ماندن دو شرط دارم كه بازیكنانی كه می خواهم حفظ شوند و چند بازیكن دیگر نیز بگیریم.
وی در انتها تصریح كرد: امیدوارم این مردم را حفظ كنیم تا در آسیا از ما حمایت كنند و اگر آسیایی شویم باید فكرها بزرگتر شود. امروز با سردار صحبت های اولیه را در خصوص سال بعدی داشتیم.
سخاوتمندی تمام زندگی را به مردمانی كه شاید اغلب با بی خیالی و بی تفاوتی از كنارش گذر می نمودند ارزانی می داشت اكنون شمارش معكوس برای آخرین نفسهای خود را آغاز نموده است. سخن از دریاچه ی زیبای اورموی آذربایجان می باشد كه چند صباحیست قربانی بی فكری، بی تدبیری، بی مدیریتی و بی مسئولیتی انسانهای لاقیدی گشته است كه شاید چند تریلر هم قدرت كشاندن القاب پر زرق و برقشان را نداشته باشد اما برخلاف عناوین پوشالی كه یدك می كشند مغزهای حقیرشان ممكن است قدرت مشاهده ی ذره ای آنطرفتر از نوك بینی شان را نیز نداشته باشند چه برسد به اینكه توانایی درك رازهای نهفته در دل امواج بیكران این دریاچه ی نیلگون را داشته باشند!. آری نگین بی بدیل آذربایجان «دریا» بودن را به دست فراموشی سپرده و رو به سوی «كویر» و «بیابان» نهاده است. آه چه سخت است بر مرگ یكی از شریانهای بی جایگزین حیات نظاره گر بودن و از دست زدن حتی به عملی جزئی برای بخشش قطره ای از زندگی به آن 
