چند نفر آدم باید بمیرند تا كشوری اعلام عزای عمومی كند؟

تا لوگوهای سبز و نارنجی و آبی و قرمز روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها بشود سیاه مطلق و بگوید هی مردم، در همین گوشه و كنارها انسانی دارد می‌سپارد جان! بگوید دست كم اگر زنده‌ بودن‌تان به چشم ما نیامد، مرگ‌تان را دیدیم. مثل شما سوگواریم. می‌توانیم برنامه‌های مزخرف شادمانی‌مان را موكول كنیم به وقتی كه شما هم كمی غم‌تان التیام یافته است.
چند نفر باید می‌مردند تا شما به خودتان بیایید و به جای این‌قدر آهسته و آرام گذشتن از كنار خبر مرگ این‌همه آدم، یك بار هم شده پیش از مردم، در كنار مردم سوگواری می‌كردید.
خسته شده‌اند این‌همه آدم؛ این همه �در وطن خویش غریب�. خسته...
شما كماكان به پایكوبی‌های‌تان برسید. مردم آذربایجان، نه مثل مردم فلسطین‌اند و نه سوریه و نه میانمار، این‌ها از كره‌ی دیگری آمده‌اند و قطعا نیازهای اولیه‌شان را از جای دیگری تامین می‌كنند. شما نگران نباشید. به جلسات و نشست‌های آتی‌تان فكر كنید.

دوشنبه 23 مرداد 1391
بؤلوملر : زلزله آزربایجان,